BLOG | 3 februari 2022 | Hoe het begon 10 jaar geleden....
Via Instagram kreeg ik de volgende vraag:
Hoe ben je op het idee gekomen om Kleine Baasjes te starten?
Hiervoor moeten we bijna 11 jaar terug haha! Een eigen winkel was sowieso altijd een grote droom van mij, al vanaf dat ik jong was. Uiteindelijk na een iets te lange middelbare schoolperiode wilde ik ‘een jaar’ gaan werken om daarna eventueel een studie te gaan doen. Daar leerde ik mijn man kennen en het leven was één groot feest, ik ging nooit meer studeren en zoveel jaar later zat ik bij een andere werkgever maar deed ik eigenlijk nog steeds hetzelfde en werd daar niet meer gelukkig van. We waren net getrouwd en hadden we net een tweede kind, ook waren we al een keer verhuisd. Het leek er even op dat het leven iets te saai ging worden. Ik ben iemand die altijd wel op zoek gaat naar een nieuwe uitdaging, iets te doen hebben, iets waar ik mijn tanden in kan zetten.
Mode en styling vond ik altijd wel erg leuk, die baan was veel te saai en veeleisend en na mijn 6 maanden verlof van het tweede kind wilde ik echt niet meer terug naar mijn werk, ik ging toch en al had ik leuke collega’s, het was echt niet meer mijn ding.
In de avonduren ben ik op onderzoek uitgegaan, het moest dan een webshop worden. Dat is meer van deze tijd en hoewel ik wel impulsief ben, vind ik het ook niet fijn om mezelf in de schulden te steken. De economie zat 10 jaar geleden ook niet echt mee dus een webshop leek de veilige keuze, je kunt dan klein beginnen. De keus voor kinderkleding was ook wel snel gemaakt, het paste op dat moment goed bij mijn leven en ik vond kleding voor die kids shoppen echt het leukste wat er is. En zo startte ik zomaar een keer op een zaterdagavond een webshop! Maar dus niet in handgemaakte kleding, dat kwam later pas…
Het was eigenlijk zo makkelijk en tegelijkertijd het moeilijkste wat ik ooit gedaan heb. Maar die webshop stond binnen no time! Je gaat naar de KvK, opent een bankrekening en via een hosting heb je zo een webshop staan, echt een kind kan de was doen. Maar dan….
Ik wilde kleding verkopen en had geen enkele ervaring in het inkoopproces, het verkopen of in online marketing, van dat laatste wist ik niet eens dat het bestond ;) Ik dacht, laat wat flyers drukken, hang die op bij de lokale supermarkt en stop er een paar in de brievenbussen in onze kinderrijke buurt. Haha, achteraf is het echt om te lachen. Het eerste jaar had ik misschien maar 30 bestellingen. Ik spendeerde uren op twitter (dat was toen nog helemaal hot). Ook speurde ik online heel veel merken af. Maar alle echte hippe merken van 10 jaar terug zaten echt niet te wachten op ‘weer een nieuw shopje’ en je moest echt op de proppen komen met een langer bestaansrecht of een stenen winkel. “Nee we doen geen webshops meer” was het standaard antwoord dat ik kreeg op bijvoorbeeld De Kleine Fabriek (een inkoop modebeurs van dat moment). Hier en daar kon ik bij een beginnend merkje wel inkopen en ik had een paar merkjes die in iedere webshop te koop waren omdat zij wel ja tegen iedereen zeiden.
Tegenwoordig lijkt dit dus veel makkelijker te zijn met allerlei online inkoopplatforms waar je zo’n beetje ieder merk kunt inkopen.
Die beginnende merkjes stopten vaak weer net zo hard als dat ze waren begonnen of ze waren echt veel te duur waardoor de marge zo laag was dat ik er verlies op draaide als de sale begon. Zo ging het de eerste 2 jaar ongeveer. Op een gegeven moment leerde ik het fenomeen ‘kledingparty’ kennen en dat was echt heel leuk om te doen. Ook raakte ik zo vaak wel veel voorraad kwijt. Maar ik bleef ook met heel veel voorraad zitten en mijn zolder werd steeds kleiner. Ik kreeg er een minder gevoel bij en tijdens mijn derde zwangerschap ging de knop een beetje om. Dit moet anders...
